WILA wil impact maken, een rol spelen in de plaatbewerkingssector van de industrie. En dat in drie continenten. Waarom? Er liggen grote maatschappelijke uitdagingen voor ons. Circulariteit en CO2-reductie, produceren in een steeds krappere arbeidsmarkt en geopolitieke invloeden. Antwoorden zijn te vinden in sterke groei om kritische massa te hebben en te blijven focussen op uitdagende product- en procesontwikkeling. En natuurlijk “local for local” om transporten, heffingen en afhankelijkheden te voorkomen. Onze kantpersgereedschappen zijn smart en hebben een digital twin zodat geautomatiseerd gebruik eenvoudig is en onze eigen fabrieken in NL en China (en straks ook VS) zijn al stevig gerobotiseerd. Daarmee zijn wij dicht bij onze klanten en helpen wij hen om productiever en winstgevender te worden. Dat maakt dat we succes hebben en hard groeien. Werken bij WILA doet er dus toe en dat geeft voldoening en plezier.

Mijn naam is Hans Willemsen en ik ben sinds 1989 DGA van WILA. Ik ben de derde generatie in het familiebedrijf. Als Rotterdamse bedrijfseconoom (Erasmus) houd ik van modelleren, structureren en efficiënt maken, maar mijn genen maken mij tot generalist. Van mijn opa heb ik mijn affiniteit met techniek en van mijn vader het ondernemende en commerciële. Als je vooruit wilt moet je goede mensen om je heen verzamelen, samenwerken maar ook ruimte geven. Zodoende heeft WILA zich in de afgelopen dertig jaar kunnen ontwikkelen van ambachtelijk projectmatig naar professioneel procesmatig. De directie is inmiddels een team. Ook dat was voor mij loslaten en ruimte geven. Maar dat gaat zo goed dat we besloten hebben tot geleidelijke overdracht van eigendom en zeggenschap middels een MBO. Zodoende is de structuur voor de toekomst al uitgerold.

Mijn roots liggen in Lochem, ik ben geboren in 1959 en ik heb daar op School I en vervolgens het RSG (VWO) gezeten. Ik heb een onbezorgde jeugd gehad met veel hockey (LHC). Daarna heb ik economie gestudeerd (EUR). Vakantiewerk deed ik bij WILA. Ik heb veel geleerd in een tijd waarin techniek nog ambachtelijk en daarmee te doorgronden was. Het werd me met de paplepel ingegoten dus. Niet zo gek daarom dat ik helemaal opga in mijn ondernemerschap en de mondiale ontwikkeling van WILA als mijn levenswerk zie. Ik hou van reizen en woon tegenwoordig afwisselend in Zutphen en Taicang (PRC). Ik heb een droom: met pensioen in 2032 na de overdracht van de laatste tranche van de aandelen van “Royal Dutch WILA”.

Waarom lid van IKL?
Ik werd geen lid van de IKL, maar nam de plaats van mijn vader over (1987). IKL was voornamelijk een industriële club met enkele grotere dienstverleners die tegen de industrie aanleunden. Er golden strikte toelatingscriteria. Vanwege die homogeniteit was er meer dan nu sprake van een gemeenschappelijk belang. De gemeente was gesprekspartner, maar ook vaak de behartiger van tegengestelde belangen. IKL-feesten waren berucht, daar wilde je bij zijn. Tegenwoordig zie ik de IKL meer als een papierentijger, waar het wel gezellig is bij de bijeenkomsten. Goed voor “ons kent ons”. Belangenbehartiging is gezien de diversiteit van de leden lastig geworden. Ik kan me dat per specifiek thema nog wel voorstellen, bijvoorbeeld: IKL zet Lochem op de kaart als paradijs voor metaalbewerkers.

06 – 53 22 59 34
h.willemsen@wilatooling.com